HZ YUSUF (A.S) İNDİRİLMİŞ GÜZELLİK DUASI

Hz. Yusuf (a.s.)’a İndirilmiş Güzellik Duası “Allah’ın İzniyle Şüphesiz Kabul Olan Dua”

Arapça Okunuşu

يا قدوس الطاهر من كل سوء فلا شيء يعادله من جميع خلقه

Latin Harflerle Okunuşu:

“YÂ KUDDUSÜ-T TAHİRÜ MİN KÜLLİ SUİN FE-LÂ ŞEY’E YÜAZÜHÜ MİN CEMİY’İ HALKIHİ Yâ Kuddûs!”

Türkçe Anlamı:

“Ey bütün kötülüklerden pak ve temiz olan Zat ki bütün mahlukatı içerisinden hiç bir şey O’na denk olamaz. Yâ Kuddûs!”

Allâh-u Te’âlâ bu ism-i şerifi Yûsuf (Aleyhisselâm)a inzal buyurmuş, bu ism-i şerifin bereketiyle onun içini dışını pak eylemiş ayrıca ona çok üstün bir güzellik vasfı bahsetmiştir. Hatta o kadar ki kadınlar kendisini gördüklerinde;

“حَاشَ لِلّهِ مَا هَذَا بَشَرًا إِنْ هَذَا إِلاَّ مَلَكٌ كَرِيمٌ”

“Tenzih olsun Allâh’a! (Böyle bir güzeli yaratmaya Kâdir olan Allâh-u Te’âlâ acziyetten ne kadar uzaktır!) Bu kişi bir beşer olamaz. (Olsa olsa) bu ancak pek değerli bir melektir” (Yûsuf Sûresi)

İsm-i Şerifler hakkında:
“Sûfıyye ve meşâyıh hazarâtının beyanları veçhile; Allâh-u Te’âlâ, İdris (Aleyhisselâm)a kırk ism-i şerîf öğretmiştir.

Fakat bu ism-i şerifler kendilerine şerh yazan Ebu’n-Necîb es-Sühreverdî Hazretleri’ne nispet edilmeleriyle meşhur olmuşlardır.

Bunlardan her biriyle yapılan duaya icâbet çok çabuk olacağından her biri Ism-i Azam kabul edilmiş, mecmûuna (hepsine) ise “Esmâ-i ‘Izâm (en büyük isimler)” adı verilmiştir.

Bu ism-i şerifler ulemâ, evliyâ ve kutuplar nezdinde sürat-i tesirle meşhur olmuştur.

Evliyâullâhtan birçoğu en yüksek makamlara sadece bu isimlerin bereketiyle vâsıl olmuşlardır.

Bu isimleri zikretmekle meşgul olanların üzerinde bu isimlerin bereketi süratle zâhir (çabucak belirgin) olur. Ancak bunun şartı takvâya riâyet ve hâlis niyettir.

Allâh-u Te’âlâ bu isimleri İdris (Aleyhisselâm)a indirmiş, bunların bereketiyle kavmine karşı ona yardım etmiş, onu onların yanlış işlerinden kurtarmış, onlar da ona iman ve ittibâ ederek felah bulmuşlardır.

Sonra İdris (Aleyhisselâm) göklere kaldırılınca Allâh-u Te’âlâ bu ism-i şerifleri onun ümmetin¬de bırakmış, onlar da bu ism-i şerifleri okuyup istifâdeye devam etmişlerdir.”

Kaynak: (İsmâ’il Hakkî, Rûhu’l-beyân, 9/371: Sühreverdi, Şerhu’l-esmâi’l-erba’in)(Erbaini İdrisiye – Ahmet Mahmut Ünlü)