Lola’nın üçüncü çığlığı

Hayatımda hiç olmadığı kadar yardımına ihtiyacım olduğunu ve yardım edebilecek tek kişinin de sen olduğunu söyleseydim bana yardım eder miydin?
Mavi hap mı, kırmızı hap mı? ► https://www.youtube.com/watch?v=Ovwn1m12Soc
ABONE OL ► http://bit.ly/barisozcanyoutube

“Run Lola Run” yani “Koş Lola Koş” 1998 yapımı bir Alman filmi. İzlemediyseniz tavsiye ederim, izlediyseniz mutlaka tekrar izleyin. Görünüşte aksiyon ve macera dolu bir film. Ama bu sadece filmin en üst katmanı. İzledikçe çok daha derine inebiliyorsunuz. Konunun sadece koşmakla ilgili olmadığını anlıyorsunuz. Kader, şans, seçimlerimiz ve sonuçları hakkında bir film bu. Her iyi filmde olduğu gibi, hayatın ta kendisi hakkında bir film.
Bu konu hakkındaki konuşmamızı ilerletmeden önce isteyenler bu videoyu durdurup filmi izleyip gelsinler. “Vereceğin ipuçları benim izleme zevkimi azaltmaz, çok da önemli değil” diyenlerle biz devam edelim.
Filmin konusu çok basit. Birbirini seven iki karakter var: Mafyaya ait 100.000 Mark değerinde parayı kaybeden Manni ve onu çok sevdiği için 20 dakika içinde bu parayı bulmaya çalışan Lola. Lola’nın o parayı bulabilmek için seçtiği yöntemse koşmak.
Formülize edecek olursak… Lola Manni’yi sevmektedir. Manni de adı üstünde “money”i yani parayı. Fakat onu kaybettiği için o da hayatını kaybedebilir, dolayısıyla Lola da sevdiğini. Sevdiğimiz şeyleri kaybetmemek için bir hayat boyu onların peşinden koşarız ya… İşte bu filmde de Lola 20 dakikalık koşusuyla bize bunu anlatıyor.
Hem de üç kere. Bu hayat memat meselesini çözmek için yaşadıklarını üç kez tekrarlıyor. Hayat bir oyun gibidir tabi ama burada gerçekten de bir oyun gibi. “Game over” olsa bile baştan başlıyabiliyoruz. Filmin en başında verilen ipucunda olduğu gibi adeta alternatif bir zamana girdiğimiz için zamanı geri alabiliyoruz.
Düşünsenize hayatınızda verdiğiniz en küçük bir karar bile ondan sonra yaşanacak her şeyi değiştirebilir. Lola’nın koşusunda da bunu görüyoruz. Her defasında küçük değişikliklerle. Verdiği küçücük karar değişiklikleri sonuçta büyük farklar yaratıyor. Kelebek etkisi.
Filmde üç renk sembolik olarak özellikle vurgulanmış: kırmızı, sarı ve yeşil. Trafik ışıklarının renkleri gibi. Koşuşturup dururken bazen işlerimiz yolunda gider, kolaylaşır. Hayatın dönemeçli yollarında bize yeşil ışık yanmış gibidir. O zamanlarda yeşilleri giymiş Lola gibi var gücümüzle koşmaya başlarız.
Bazen de trafikte kırmızı ışıkla karşılaşırız. Adeta her şey sizi bu koşunuzdan alıkoymaya çalışır. Filmde kırmızı saçlı Lola, kırmızılıklarla dekore edilmiş odasında kırmızı bir telefonla konuşur. Tutkuyu ve aşkı hatırlatır bize. Hattın diğer ucundaki sevgilisi sarı saçlı Manni sarı bir telefon kulübesindedir. Tehlike içerisindedir. İlginç bir şekilde bu kulübenin tam arkasında spiral bar vardır. Tıpkı Lola’nın spiral merdivenlerden koşması gibi. Ya da bu karakteri yaratan yönetmenin bir Vertigo hayranı olması gibi.
Filmin sürreel dünyası bununla kalmaz. Lola koşarken etkileşime girdiği insanların 10 saniyelik hayat hikayelerini görürüz. Hayata konmuş küçük dipnotlar gibi. Aslında film, bu özelliğini “Infinite Jest” diye bir romandan almıştır. Bu roman da adını “Hamlet”in 5. Perdesinin ilk sahnesindeki bir cümleden alır. Hamlet’i yazan Shakespeare de bunu 13. Yüzyılda Danimarka’da yazılmış “Amleth” adlı başka bir oyundan uyarlamıştır. Danimarkalılar da bu hikayeyi Romalılardan duymuştur. Hani “Sen de mi Brütüs?”lü hikaye var ya. Zaten Brütüs de Amleth de dolayısıyla Hamlet de aynı anlama gelir. “Sersem” demektir. Eee nereden nereye… Tarih boyunca da hayat boyunca da sersemler gibi hep koşmuşuz. Bu koşuda karşılaştığımız diğer insanları etkilemişiz ve verdiğimiz küçücük kararlar ne büyük sonuçlar doğurmuş değil mi?

Videonun tam metni web sitemde: http://barisozcan.com/lolanin-ucuncu-cigligi